Hoe in een klein dorp, grote mannen werken (Belevenissen met een sch(k)ooltuin deel 1)
ingevoerd op 22-4-2014
“Het doel is om de sch(k)ooltuin 25 april klaar te hebben, om na de meivakantie te starten.“
Dit werd stellig gezegd, ongeveer een maand terug.
Daar stonden de initiatiefneemsters van dit plan nog even over na te denken, maandag 14 april. Ze keken met een lichte frons naar de tuin.
Zou dat nog lukken? Wat moeten ze allemaal nog doen? En wie kon ze helpen?
De tijd begon nu toch wel te dringen. Firma L. en J. Stoop had ze al aardig op weg geholpen en John en zoon Thom Volkers hadden de tegels verwijderd maar ze waren er nog lang niet want de tegelbanden zaten nog pittig verankerd en verschillende soorten grote struiken stonden wel erg stevig in de grond. Dat moest er eerst allemaal uit en daarna moest er natuurlijk goeie grond bij. Lieve hemel!
Ok, eerste stap: woensdagmiddag 16 april, spitten voor de leerkrachten!!
Dat was wel erg simpel gedacht, nietwaar? Gelukkig beschikt de school over actieve en meedenkende ouders. Natas Veldman had meteen al in de gaten dat spittende leerkrachten niet veel succes zouden hebben met die weerbarstige struiken. Zij stelde voor om Richard (haar man) in te schakelen. Hij bezit een kraan, was toevallig die middag in de buurt en wilde wel helpen. Gelukkig waren er ook twee mannen benaderd die wel meer op het land hadden gewerkt en er redelijk verstand van hebben: Ad Bruin en Gerrit Volkers (lange Gerrit).
Een gouden trio, zo is gebleken. Vol ongeloof keken de leerkrachten toe hoe kraanmachinist Richard (met opvolger zoon Chiel) vakkundig de enorme struiken met lange wortelstelsels eruit trok en waarbij Ad en Gerrit handig assisteerden en tegelijkertijd de toeschouwers lieten genieten van hun onnavolgbare dialogen. Menig fietser en automobilist, die langs reed, hield even in om te kijken naar dat prachtige schouwspel.
Richard had ongeveer een uur nodig om alles eruit te halen, de grond te vlakken, daarna zand erop gooien om dat vervolgens weer te verspreiden. Met open mond werd er naar gekeken. Daarna was het de beurt aan die andere mannen. Na kort overleg besloot Ad om grond op te halen bij zijn huis. Lange Gerrit bleef bij school wachten (“Ik ben de slechtste leerling van school want ik zit er nog”). Ruim een kwartier later kwam Ad met een grote keepwagen vol potgrond.
De hele inhoud werd in de tuin gestort en Lange Gerrit begon, al pratende voort, te scheppen. Daarna kwam Ad met nog een wagen vol grond voor de tuin. Er ontstonden enorme bulten prachtige, heerlijke, goeie grond!
Het was inmiddels na zessen en de mannen stopten met hun werkzaamheden. Genoeg gedaan. Maar het avontuur was nog niet ten einde.
Donderdagavond 17 april kwam Richard nogmaals met zijn kraan en geassisteerd door Lange Gerrit werden de grote bulten aarde verspreid over de hele tuin. En nu denk je dat het verhaal echt is afgelopen, maar nee hoor. Vrijdagavond kwam Ad met zoon Job het toetje verzorgen. Zij kwamen met een freesmachine de grond ook nog frezen, waardoor de tuin ook nog zaaiklaar gemaakt is. Geweldig!
De initiatiefneemsters keken elkaar aan. Er was iets wonderlijks gebeurd, die week. Wat een fantastisch verhaal.
Zoiets gebeurt alleen maar in een klein dorp, in Waarland!
Wij danken alle vrijwilligers!
Marianne Betjes en Marja Komen
Dit werd stellig gezegd, ongeveer een maand terug.
Daar stonden de initiatiefneemsters van dit plan nog even over na te denken, maandag 14 april. Ze keken met een lichte frons naar de tuin.
Zou dat nog lukken? Wat moeten ze allemaal nog doen? En wie kon ze helpen?
De tijd begon nu toch wel te dringen. Firma L. en J. Stoop had ze al aardig op weg geholpen en John en zoon Thom Volkers hadden de tegels verwijderd maar ze waren er nog lang niet want de tegelbanden zaten nog pittig verankerd en verschillende soorten grote struiken stonden wel erg stevig in de grond. Dat moest er eerst allemaal uit en daarna moest er natuurlijk goeie grond bij. Lieve hemel!
Ok, eerste stap: woensdagmiddag 16 april, spitten voor de leerkrachten!!
Dat was wel erg simpel gedacht, nietwaar? Gelukkig beschikt de school over actieve en meedenkende ouders. Natas Veldman had meteen al in de gaten dat spittende leerkrachten niet veel succes zouden hebben met die weerbarstige struiken. Zij stelde voor om Richard (haar man) in te schakelen. Hij bezit een kraan, was toevallig die middag in de buurt en wilde wel helpen. Gelukkig waren er ook twee mannen benaderd die wel meer op het land hadden gewerkt en er redelijk verstand van hebben: Ad Bruin en Gerrit Volkers (lange Gerrit).
Een gouden trio, zo is gebleken. Vol ongeloof keken de leerkrachten toe hoe kraanmachinist Richard (met opvolger zoon Chiel) vakkundig de enorme struiken met lange wortelstelsels eruit trok en waarbij Ad en Gerrit handig assisteerden en tegelijkertijd de toeschouwers lieten genieten van hun onnavolgbare dialogen. Menig fietser en automobilist, die langs reed, hield even in om te kijken naar dat prachtige schouwspel.
Richard had ongeveer een uur nodig om alles eruit te halen, de grond te vlakken, daarna zand erop gooien om dat vervolgens weer te verspreiden. Met open mond werd er naar gekeken. Daarna was het de beurt aan die andere mannen. Na kort overleg besloot Ad om grond op te halen bij zijn huis. Lange Gerrit bleef bij school wachten (“Ik ben de slechtste leerling van school want ik zit er nog”). Ruim een kwartier later kwam Ad met een grote keepwagen vol potgrond.
De hele inhoud werd in de tuin gestort en Lange Gerrit begon, al pratende voort, te scheppen. Daarna kwam Ad met nog een wagen vol grond voor de tuin. Er ontstonden enorme bulten prachtige, heerlijke, goeie grond!
Het was inmiddels na zessen en de mannen stopten met hun werkzaamheden. Genoeg gedaan. Maar het avontuur was nog niet ten einde.
Donderdagavond 17 april kwam Richard nogmaals met zijn kraan en geassisteerd door Lange Gerrit werden de grote bulten aarde verspreid over de hele tuin. En nu denk je dat het verhaal echt is afgelopen, maar nee hoor. Vrijdagavond kwam Ad met zoon Job het toetje verzorgen. Zij kwamen met een freesmachine de grond ook nog frezen, waardoor de tuin ook nog zaaiklaar gemaakt is. Geweldig!
De initiatiefneemsters keken elkaar aan. Er was iets wonderlijks gebeurd, die week. Wat een fantastisch verhaal.
Zoiets gebeurt alleen maar in een klein dorp, in Waarland!
Wij danken alle vrijwilligers!
Marianne Betjes en Marja Komen
